 |
| ฝั่งท่านุ่น |
 |
| สะพานสารสินเก่า บรรยากาศที่ไม่มีให้เห็นอีกแล้ว |
....ระหว่างรถเล่นข้ามสะพานสารสินจากฝั่งพังงาไปยังฝั่งภูเก็ต ข้าพเจ้านึกถึงความหลังเมื่อครั้งเราต้องข้ามด้วยแพยนต์ กาลเวลาผ่านไปยี่สิบปีย่นระยะการเดินทางได้ถึงยี่สิบนาที แต่บรรยากาศบนแพอันถือเป็นการท่องเที่ยวน้อยๆ ได้สิ้นสูญไปกลายเป็นความรีบด่วนของระบบวัตถุ...
....มนุษย์ใช้เวลาถึง 9 เดือน เพาะตัวเองในท้องแม่ ใช้เวลาหลายเดือนหัดเดินเพื่อหากิน หัดพูดเพื่อติดต่อและเอาตัวรอด หลายปีเขาจึงโต หลายสิบปีเขาจึงตั้งบ้านและตั้งครอบครัว..
...เขาเบื่อความเชื่องช้าที่กระซิบฝากกันมาในสายเลือดนับโกฏินับล้านปี เขาจึงมีปมด้อยเสมอในความเชื่องช้า เขาแสวงหาความเร็วทุกอย่าง แม้แต่ความพยายามที่จะบรรลุความสำเร็จทางจิตใจ
..แพยนต์กลายมาเป็นสะพานด้วยสะเก็ดขี้ผงแห่งความจริงอันนี้..
